Isang gabi sa kaharian ng Zonul, isang malaki at magarbong pagdiriwang ang nagaganap sa likod ng palasyo sa pagitan nga mga matatalino at mayayamang mamamayan ng Zonul na ang mga Giah at nga mga manggagawang mamamayan ng Zonul na ang mga Woluh. Ito ay dahil nagkaanak na naman ang kanilang Reyna na dadagdag sa 14 na magkakapatid na anak nila Haring Heres at Reyna Leta. Habang ang lahat ay nagdiriwang ang 13 na anak nila Reyna Leta at Haring Heres ay nakikipaglaro sa mga bata ng kanilang kaharian. Ngunit sa loob ng isang kwarto sa palasyo, isang bata ang nakikipagusap sa isang manyika, nanonood, nagmamasid at pinapanood ang mga taong nasa baba nya.
Makalipas ang dalawamput – isang taong, napaka dami na ang nagbago sa kaharian ng Zonul. Kung dati madaming tao at mga bata ang nakikipag halubilo si isat isa, nagtatakbuhan, nakatambay, o naglalaro sa labas o sa mga kalsada, ngayon ay halos wala ng buhay ang kaharian ng Zonul sa kakawalan ng tao at mga bata sa mga kalsada na nagkakatuwaan. Kung dati madami ang mga pagdiriwang ng kung ano ano para magsama sama ang mga Giah at ng mga Woluh at para magsaya lang talaga, ngayon ay sari-sarili na ang mga selebrasyon ng mga tao dito kahit ito man ay pista ng kanilang bayan o kaarawan ng isa sa mga miyembro ng pamilya sa mga matataas na posisyon sa kanilang kaharian. Sa 21 na taong nakalipas marami na talaga ang nagbago. Namatay na sila Reyna Leta at Haring Heres at ang nakaupo na sa trono ay si Reyna Adisya, ang panganay na anak nila Reyna Leta At Haring Heres. Ng itinanghal si Reyna Adisya sa isang pagtitipon 16 na taon ang nakakaraan bilang bagong reyna ng kaharian ng Zunol, pinakilala nya ang kanyang dalawang anak at kinalat ang kaisapan kung saan pag mas marami kang anak, mas madami kang grasyang matatanggap at mas magiging masaya kayo sa inyong pamilya kahit ano pa man ang antas nyo sa buhay. Ngayong 16 na taon ng nasa trono si Reyna Adisya, meron na syang 11 na anak. 8 dito ay nanunungkulan bilang mga lider sa ibat ibang sangkay sa kanilang kaharian habang ang tatlo naman ay nagmamayari ng ibat ibang negosyo sa loob at labas ng kanilang kaharian.
Ang mga Giah, na dati ay ang mga punong tagapayo ng pamilya sa palasyo at mga mamamayan na mayayaman at edukado ngunit pala kaibigan parin ay mga mababagsik na ngayon, bawat isang pamilya lang ang may hawak sa bawat isang sangkay ng kanilang kaharian, ang mga posisyon na hawak nila ngayon ay ipapasa lang nila sa susunod na henerasyon na manggagaling rin sa kanilang pamilya, ang sistemang ito ay nangyayari na sa loob ng 14 na taon. Ang mga Wlouh, na dati ay mga manggagawa na meron paring kalayaan gawin ang kanilang gusto at sabihin ang kanilang gusto sabihin ay mga alipin na ngayon ng mga Giah at patuloy na inaabuso dahil sa kakulangan ng pangsustento ng kanilang mga pangangailangan sa laki ng kani kanilang malalaking pamilya.
Ang mga pangyayaring ito ay lubhang ikinalulungkot ni Prinsesa Diksya, ang bunsong anak nila Reyna Leta at Hari Heres. Ikinalulungkot nya ang mga ginagawang mga krimen sa kanilang kaharian. Iknalulungkot nya ang baluktot na pamamalakad ng kanyang panganay na kapatid sa kanilang kaharian. At mahigit nyang ikinalulungkot ang nagging trato ng mga Giah sa mga Woluh.
Isang gabi, habang natutulog na ang mga mamamayan ng kaharian ng Zonul. Isang usok ang umaaligid sa kaharia. At tuluyang pumasok sa bawat isang kabahayan sa kahirian ng Zunol at kumitil sa buhay ng 60% na buhay ng mga tao sa kaharian. Isa sa mga namatay ay ang mga Woluh na walang trabaho at krimen lang ang naiisip na pamamaraan upang patuloy na buhayin ang kani kanilang pamilya, sunod ay ang mga Giah na may masasaman intension sa likod ng kaban ng bayan, ang mga lider at kanilang mga anak na walang magandang kontribusyon sa kanilang kaharian. Ngunit ang pinaka malalang pangyayari nung gabing iyon ay ang pagkamatay ng mga anak nila Reyna Leta at Haring Heres at ang kani kanilang mga anak bukod kay Reyna Adisya at kay Prinsesa Diksya. Ang kaganapang ito ay labis na ikinagalit ni Reyna Adisya at nagdesisyon na ipatupad ang malawakang batas military sa kaharian ng Zonul at kinilala sya bilang isang diktadora.
Ngunit bago pa man tuluyang bumagsak ang kaharian ng Zonul, may isang grupo ng di alam na nilalang ang lumapit kay Prinsesa Diksya na takot na takot na lumayo sa kanyang kinatatayuan. Ngunit isang usok ang lumabas sa likod ng mga nilalang at umikot at pumaligid sa kanya tulad ng isang ipo ipo, pagkatapos nito ay syay biglang nahilo at nawalan ng malay. Pagmulat nya ng kanyang mga mata sya ay nasa isang lugar na medyo pamilyar sa kanya. Sinubukan nyang tumayo at at tignan ang pangyayaring nagaganap sa kanyang harapan, isang pagdiriwang ang nangyayari. At sa kanyang pagsusuri narealize nya na sya ay nasa likod lamang ng kanilang palasayo, ngunit hindi nya kilala ang amg taong nandon sa nagdiriwang. Sinubukan nyang kausapin ang mga tao doon ngunit hindi sya nakikita at naririnig ng mga tao doon at patuloy na ginagawa ang kanilang ginagawa. Nang tinignan nya ulit ang kapaligiran, narealize nya na ibang iba ang asta ng mga tao ditto kaysa sa mga tao sa kanilang kaharian na alam nya. Iba ang tarto ng mga Giah ditto sa mga Woluh. At nakita nya sa isang maliit ne entablado ang isang sanggol na binabantayan ng magasawa may korona. At ditp nya napagtanto na itong pagdiriwang na ito, ay ang pagdiriwang kanyang kapanangakan. Doon nya nakita ang kanyang mga kapatid nung silay mga bata pa at masasaya pa ang kanilang mga buhay. Ngunit isang boses ang gumambala sa kanyang kulukuti. “ Diksya, pumunta ka sa inyong palasyo at pumunta sa kwarto kung saan may isang bata ang kumakausap sa isang kampon ng demonyo” sabi ng boses na nagmula sa mga ulap, sa mga bituin na mas lalong kumikinang twing nagsasalita ang misteryosong boses. Dali daling pumasok si Diksya sa palasyo at inisa isa ang mga kwarto nilang magkakapatid, mula sa kanyang kwarto dahil sya ang bunso hanggang sa kanyang mga mas nakakatandang kapatid na nasa bandang tuktok na ng kanilang palasyo. Ngunit pagkatapos pumasok sa ibat ibang kwarto ni Diksya, wala parin syang nakikitang bata. Ngunit muli, may boses na gumambala sa kanya, “May isa pang kwarto Diksya, may isa pa.” Muling nabuhayan si Diksya at umakyat muli sa isang hagdanan. At sa gulo ng isang hagdanan ay may isang pintuan. Kilala nya ang pintuang ito, kanyang naisip. Ng lumapit pa sya sa pintuan doon nya naalala na kapareho ng desenyo nito ang pintuan sa kanilang palasyo ngayon. Itim at byoleta ang kulay nito. Tulad ng mga damit at kasapakat ni Adisya. At tahimik na binuksan nya ang pintuan at nakita nya ang batang sinasabi ng boses. Isang bata na may kausap na demonyo. Isang batang may hawak na manyika. Isang batang nakatingin sa baba, sa mga tao ng Zonul. Isang bata na bumubulong sa kanyang manyika, “ isang araw kokontrolin nating dalawa ang bawat isa dito sa Zonul at malubhang papahirapan. Ipapalaganap natin ang di kaaya ayang mga gawain. Papatayin natin ang mga magulang ko at kukunin ang trono sa galling sa kanila. At tuluyang maghahari ang mga mayayaman sa kahariang ito.” Dali daliang sinara ni Diksya ang pintuan bago pa man Makita sya ng bata.
Bumalik ang malay ni Diksya at nanumbalik sa kasalukuyan. Ngunit mas dumilim na at mas lumamig ang kapaligiran sa Zonul. Pumunta si Diksya sa kwarto ng reyna at dun nya nakita si Adiksya na kausap ang parehong manyika na kausap rin ng bata noong syay napunta sa nakaraan. “Tapusin mo na ang buhay ni Adiksya, Diksya. Gamitin mo ang martilyong ito upang wakasan ang kanyang buhay” at gulat na tingin ni Diksya sa kanyang kamay na may hawak ng martilyo ay dali daling pumunta sa likod ni Reyna Adiksya at pinukpok ang kanyang ulo. Ngunit ng sa akala nyang dito matatapos ang problemang kinakaharap nya at ng kanilang kaharian. Dito sya maiging nagkakamali. Dahil sa likod nya ay limang kopya pa ni Reyna Adiksya at ng kanyang manyika. Natawa at may hawak na kutsilyo na sabay sabay itinusok sa likod ni Diksya.
Makalipas ang dalawamput – isang taong, napaka dami na ang nagbago sa kaharian ng Zonul. Kung dati madaming tao at mga bata ang nakikipag halubilo si isat isa, nagtatakbuhan, nakatambay, o naglalaro sa labas o sa mga kalsada, ngayon ay halos wala ng buhay ang kaharian ng Zonul sa kakawalan ng tao at mga bata sa mga kalsada na nagkakatuwaan. Kung dati madami ang mga pagdiriwang ng kung ano ano para magsama sama ang mga Giah at ng mga Woluh at para magsaya lang talaga, ngayon ay sari-sarili na ang mga selebrasyon ng mga tao dito kahit ito man ay pista ng kanilang bayan o kaarawan ng isa sa mga miyembro ng pamilya sa mga matataas na posisyon sa kanilang kaharian. Sa 21 na taong nakalipas marami na talaga ang nagbago. Namatay na sila Reyna Leta at Haring Heres at ang nakaupo na sa trono ay si Reyna Adisya, ang panganay na anak nila Reyna Leta At Haring Heres. Ng itinanghal si Reyna Adisya sa isang pagtitipon 16 na taon ang nakakaraan bilang bagong reyna ng kaharian ng Zunol, pinakilala nya ang kanyang dalawang anak at kinalat ang kaisapan kung saan pag mas marami kang anak, mas madami kang grasyang matatanggap at mas magiging masaya kayo sa inyong pamilya kahit ano pa man ang antas nyo sa buhay. Ngayong 16 na taon ng nasa trono si Reyna Adisya, meron na syang 11 na anak. 8 dito ay nanunungkulan bilang mga lider sa ibat ibang sangkay sa kanilang kaharian habang ang tatlo naman ay nagmamayari ng ibat ibang negosyo sa loob at labas ng kanilang kaharian.
Ang mga Giah, na dati ay ang mga punong tagapayo ng pamilya sa palasyo at mga mamamayan na mayayaman at edukado ngunit pala kaibigan parin ay mga mababagsik na ngayon, bawat isang pamilya lang ang may hawak sa bawat isang sangkay ng kanilang kaharian, ang mga posisyon na hawak nila ngayon ay ipapasa lang nila sa susunod na henerasyon na manggagaling rin sa kanilang pamilya, ang sistemang ito ay nangyayari na sa loob ng 14 na taon. Ang mga Wlouh, na dati ay mga manggagawa na meron paring kalayaan gawin ang kanilang gusto at sabihin ang kanilang gusto sabihin ay mga alipin na ngayon ng mga Giah at patuloy na inaabuso dahil sa kakulangan ng pangsustento ng kanilang mga pangangailangan sa laki ng kani kanilang malalaking pamilya.
Ang mga pangyayaring ito ay lubhang ikinalulungkot ni Prinsesa Diksya, ang bunsong anak nila Reyna Leta at Hari Heres. Ikinalulungkot nya ang mga ginagawang mga krimen sa kanilang kaharian. Iknalulungkot nya ang baluktot na pamamalakad ng kanyang panganay na kapatid sa kanilang kaharian. At mahigit nyang ikinalulungkot ang nagging trato ng mga Giah sa mga Woluh.
Isang gabi, habang natutulog na ang mga mamamayan ng kaharian ng Zonul. Isang usok ang umaaligid sa kaharia. At tuluyang pumasok sa bawat isang kabahayan sa kahirian ng Zunol at kumitil sa buhay ng 60% na buhay ng mga tao sa kaharian. Isa sa mga namatay ay ang mga Woluh na walang trabaho at krimen lang ang naiisip na pamamaraan upang patuloy na buhayin ang kani kanilang pamilya, sunod ay ang mga Giah na may masasaman intension sa likod ng kaban ng bayan, ang mga lider at kanilang mga anak na walang magandang kontribusyon sa kanilang kaharian. Ngunit ang pinaka malalang pangyayari nung gabing iyon ay ang pagkamatay ng mga anak nila Reyna Leta at Haring Heres at ang kani kanilang mga anak bukod kay Reyna Adisya at kay Prinsesa Diksya. Ang kaganapang ito ay labis na ikinagalit ni Reyna Adisya at nagdesisyon na ipatupad ang malawakang batas military sa kaharian ng Zonul at kinilala sya bilang isang diktadora.
Ngunit bago pa man tuluyang bumagsak ang kaharian ng Zonul, may isang grupo ng di alam na nilalang ang lumapit kay Prinsesa Diksya na takot na takot na lumayo sa kanyang kinatatayuan. Ngunit isang usok ang lumabas sa likod ng mga nilalang at umikot at pumaligid sa kanya tulad ng isang ipo ipo, pagkatapos nito ay syay biglang nahilo at nawalan ng malay. Pagmulat nya ng kanyang mga mata sya ay nasa isang lugar na medyo pamilyar sa kanya. Sinubukan nyang tumayo at at tignan ang pangyayaring nagaganap sa kanyang harapan, isang pagdiriwang ang nangyayari. At sa kanyang pagsusuri narealize nya na sya ay nasa likod lamang ng kanilang palasayo, ngunit hindi nya kilala ang amg taong nandon sa nagdiriwang. Sinubukan nyang kausapin ang mga tao doon ngunit hindi sya nakikita at naririnig ng mga tao doon at patuloy na ginagawa ang kanilang ginagawa. Nang tinignan nya ulit ang kapaligiran, narealize nya na ibang iba ang asta ng mga tao ditto kaysa sa mga tao sa kanilang kaharian na alam nya. Iba ang tarto ng mga Giah ditto sa mga Woluh. At nakita nya sa isang maliit ne entablado ang isang sanggol na binabantayan ng magasawa may korona. At ditp nya napagtanto na itong pagdiriwang na ito, ay ang pagdiriwang kanyang kapanangakan. Doon nya nakita ang kanyang mga kapatid nung silay mga bata pa at masasaya pa ang kanilang mga buhay. Ngunit isang boses ang gumambala sa kanyang kulukuti. “ Diksya, pumunta ka sa inyong palasyo at pumunta sa kwarto kung saan may isang bata ang kumakausap sa isang kampon ng demonyo” sabi ng boses na nagmula sa mga ulap, sa mga bituin na mas lalong kumikinang twing nagsasalita ang misteryosong boses. Dali daling pumasok si Diksya sa palasyo at inisa isa ang mga kwarto nilang magkakapatid, mula sa kanyang kwarto dahil sya ang bunso hanggang sa kanyang mga mas nakakatandang kapatid na nasa bandang tuktok na ng kanilang palasyo. Ngunit pagkatapos pumasok sa ibat ibang kwarto ni Diksya, wala parin syang nakikitang bata. Ngunit muli, may boses na gumambala sa kanya, “May isa pang kwarto Diksya, may isa pa.” Muling nabuhayan si Diksya at umakyat muli sa isang hagdanan. At sa gulo ng isang hagdanan ay may isang pintuan. Kilala nya ang pintuang ito, kanyang naisip. Ng lumapit pa sya sa pintuan doon nya naalala na kapareho ng desenyo nito ang pintuan sa kanilang palasyo ngayon. Itim at byoleta ang kulay nito. Tulad ng mga damit at kasapakat ni Adisya. At tahimik na binuksan nya ang pintuan at nakita nya ang batang sinasabi ng boses. Isang bata na may kausap na demonyo. Isang batang may hawak na manyika. Isang batang nakatingin sa baba, sa mga tao ng Zonul. Isang bata na bumubulong sa kanyang manyika, “ isang araw kokontrolin nating dalawa ang bawat isa dito sa Zonul at malubhang papahirapan. Ipapalaganap natin ang di kaaya ayang mga gawain. Papatayin natin ang mga magulang ko at kukunin ang trono sa galling sa kanila. At tuluyang maghahari ang mga mayayaman sa kahariang ito.” Dali daliang sinara ni Diksya ang pintuan bago pa man Makita sya ng bata.
Bumalik ang malay ni Diksya at nanumbalik sa kasalukuyan. Ngunit mas dumilim na at mas lumamig ang kapaligiran sa Zonul. Pumunta si Diksya sa kwarto ng reyna at dun nya nakita si Adiksya na kausap ang parehong manyika na kausap rin ng bata noong syay napunta sa nakaraan. “Tapusin mo na ang buhay ni Adiksya, Diksya. Gamitin mo ang martilyong ito upang wakasan ang kanyang buhay” at gulat na tingin ni Diksya sa kanyang kamay na may hawak ng martilyo ay dali daling pumunta sa likod ni Reyna Adiksya at pinukpok ang kanyang ulo. Ngunit ng sa akala nyang dito matatapos ang problemang kinakaharap nya at ng kanilang kaharian. Dito sya maiging nagkakamali. Dahil sa likod nya ay limang kopya pa ni Reyna Adiksya at ng kanyang manyika. Natawa at may hawak na kutsilyo na sabay sabay itinusok sa likod ni Diksya.